De rivier de Maas vormt tussen Eijsden en Maaseik de grens tussen Nederland en België.
De Grensmaas is een levende rivier die ongeschikt is voor de grote beroepsvaart. De rivier zelf volgt min of meer haar natuurlijke loop door een oud voornamelijk agrarisch cultuurlandschap met hier en daar een kasteel dat herinnert aan vroegere tijden.
Vanaf 1992 ontwikkelden het ministerie van Verkeer & Waterstaat, het ministerie van Landbouw, Natuur en Visserij en de provincie Limburg een gezamenlijk plan om grindwinning te koppelen aan natuur en recreatieontwikkeling.
Einddoel van de huidige inrichtingsplannen is een sterk verbrede grensmaas met grind- en zandbanken, nevengeulen, gevarieerde oevers, grazige vlakten, ruigten en ooibossen. Langzaam verkeersroutes ontsluiten het gebied voor fietsers, kanoërs, wandelaars en vissers. Hoewel de winning van grind ook na het jaar 2000 door zal gaan, wordt de vorming van de typerende diepe ‘dode’ grindgaten hier zo veel mogelijk vermeden. De recreatie wordt doelbewust geleid en gefaseerd van intensief naar extensief te betreden gebieden.
Voorts is analoog aan de Ecologische Hoofdstructuur (EHS) ruimte gecreëerd voor ecologische verbindingszonen. Halverwege de jaren negentig werd een aantal proefprojecten gestart waarbij waterwinning en natuurontwikkeling samengaan. Zo is een herinrichtingsplan voor de Vloedgraaf ontworpen, een van de toevoerbeken, waarvan de ecologische waarden aanmerkelijk toenamen sinds op meerdere plaatsen de gekanaliseerde loop werd vervangen door een meanderende stroming en een natuurlijk beekprofiel. De projectuitvoeringwerkzaamheden van GRENSMAAS zullen tot medio 2022 duren.