Het gebied ‘Maasduinen’ is een langgerekt natuurgebied langs de Maas tussen de stedelijke gebieden Nijmegen en Venlo dat aan de westzijde wordt begrensd door de rivier de Maas en aan de noord-oostzijde door een stuwwal. Het is een aaneengesloten natuurgebied van ca. 6000 ha, voornamelijk gevormd door kleiafzettingen waarop later  rivier- en stuifduinen zijn ontstaan.

Het noordelijke deel van het Maasduinenlandschap heeft een sterke relatie met de Maasdelta. Deze rivierdelta met zijn hoge en lage geulen bleek in vroeger tijden uitermate geschikt voor het bouwen van vesting- en verdedigingswerken, die beschutting gaven aan indringers. Voorbeelden zijn de Mooker- en Heumense Schans bij Mook en het Genneperhuis bij Gennep.

Ook zijn in het gebied zijn nog vele oude cultuurakkers aanwezig. Het riviertje de Niers laat in het laatste deel van haar loop naar de Maas haar hoge uitgesleten oevers zien, een plek waar de ijsvogel zijn broedplaats maakt.

Uniek in het rivierenlandschap gebied zijn de Maasheggen die aan de oostzijde van de Maas nog beperkt aanwezig zijn.Achter de rivierduinen liggen verspreid op de lagere zandgronden enkele vennen. Mooie voorbeelden hiervan zijn ”t Riet’ bij Ottersum en het ‘Langeven’ bij Heijen. ‘De Diepen’ bij Milsbeek is een restant van een ontgonnen veengebied aan de voet van de stuwwal. De naam ‘Koningsven’ herinnert hier ook nog aan.

Op de tijdas gemeten is er voortdurend sprake geweest van bewoning, ontginning, aanleg van vestingwerken, en industrialisatie. De eerste bewoners in het gebied leefden ca. 5.000 jaar v. Chr.

Ook de Romeinen hebben hier geleefd, getuige de sporen die nog aanwezig zijn een Romeinse villa bij Plasmolen en een Romeinse brug over de Maas tussen Middelaar en Cuijk. Deze en andere overblijfselen onderstrepen de bijzondere waarde van dit rivierenlandschap in cultuurhistorisch en strategisch oogpunt.

Er zijn fiets- en wandelroutes in Maasduinen–Noord uitgestippeld waarin de verschillende  landschaps- en cultuurhistorische elementen zijn opgenomen.