Ter vervanging van de verloren gegane natuur werden er tijdens de industrialisatie in de negentiende eeuw ruime lanen en parken aangelegd in de steden van het Ruhrgebied. In het centrum van Oberhausen ontstond aan het begin van de twintigste eeuw echter iets dat veel meer was dan dat. Dit was de verwezenlijking van een grote stedenbouwkundige visie: het stadscentrum op zich werd tot park omgevormd.

Het heersende idee in die tijd was dat de schoonheid van een stadsgezicht door representatieve gevels werd bepaald. De parkstad brak met dit idee en wilde juist het totale stadsbeeld zo vormgeven dat gebouwen, groene gebieden en verkeerswegen een levendige, lichte eenheid vormden.

Hierin slaagde begin twintigste eeuw ook stadsbouwmeester Ludwig Freitag, die niet alleen toparchitecten van de Berliner en Darmstädter school tot meesterwerken van de baksteen-expressionistische architectuur inspireerde, maar ook de ontstane gebouwen tot één geheel met de parken en lanen wist te combineren.

Vanaf het voorplein van het centraal station, tot en met het stadhuis van Oberhausen, vormen de op verschillende niveaus gelegen parken een terrasstructuur, met als hoogtepunt het Grillopark en het stadhuis dat daar bovenuit torent.

Al in 1900 werd op het terrein van het zieltogende bedrijf Styrumer Eisenindustrie AG de huidige ‘Friedensplatz’ met zijn mooie lanen aangelegd.

Een soortgelijke wedergeboorte van stedelijk leven op stilgelegde industrieterreinen vond plaats in de jaren 90 toen op het terrein van de voormalige fabrieken van de firma Thyssen de ‘Neue Mitte’ ontstond.

Vandaag de dag is Park-Stadt Oberhausen een uniek historisch stadscentrum dat een goed beeld geeft van de architectuurgeschiedenis van de twintigste eeuw en daarmee een kostbaar cultureel erfgoed is voor Oberhausen.

Links
Route Industriekultur
Ausstellungsbeschreibung “Park-Stadt Oberhausen” Ludwig Galerie 2004
Friedensplatz
Deutsche Städte Oberhausen
Buchrezension “Oberhausen entdecken”