Tuin van het Domaine de Trévarez

De geschiedenis van het Domaine de Trévarez draagt de signatuur van één man: James de Kerjégu. Meer dan een eeuw geleden besloot deze rijke politicus het beroemde roze slot op de helling van de Montagne Noire in het centrum van Finistère te laten bouwen. Als gevolg daarvan kwam het uit de middeleeuwen stammende Domaine de Trévarez tijdens de belle époque in de moderne tijd plotseling weer in volle glorie tot leven.

In de negentiende eeuw werd het slot gebouwd, halverwege een beboste berghelling boven het Aulne-dal en de gemeente Châteauneuf du Faou. De keuze voor deze positie was ingegeven door architectonische overwegingen, politiek machtsvertoon en de technische mogelijkheden. Het park zelf ontstond midden in een wijds bosgebied dat nog altijd het gezicht van dit gebied bepaalt. De diverse stijlelementen omvatten allerlei verschillende landschappen.

De ligging van de siertuinen is zo gekozen dat de chique vertrekken van het westelijke paviljoen te zien zijn. Zij bakenen de Franse tuin in het noorden af. Deze wordt gekenmerkt door symmetrisch aangelegde lanen en groene parterres. De Italiaanse tuin en het vanwege de decoratieve figuren zogenaamde “Jachtbassin” strekken zich vanaf de voet van het westelijke terras uit tot aan het belvedère, dat boven de voormalige steengroeve met zijn camelia’s uittorent. Nadat ze lange tijd verwaarloosd werden, zijn deze tuinen gerestaureerd of opnieuw vormgegeven.

Thematische tuinen zoals de Japanse tuin en de steengroeve met camelia’s fleuren de Engelse tuin extra op. De Japanse tuin is waarschijnlijk geïnspireerd op de Engels-Chinese tuin van het “Domaine de Courances”. De romantische tuin is op de plek van een voormalige steengroeve aangelegd en biedt waterpartijen tegen een rotsachtig decor.

Het Engelse landschapspark verbindt het complex met het landelijke gebied eromheen en kent enkele belangrijke structuurelementen: zichtassen en accenten door de markante bomen.

Het slot presenteert zich te midden van grasvlaktes, die worden omgeven door groepen bomen en bosschages met exotische soorten (verschillende naaldbomen, rododendrons en camelia’s). De randen van de grote groene vlakken zijn op ornamentele wijze vormgegeven en onderstrepen de hoge sierbomen (beuken, Japanse esdoorns, lindes, tulpenbomen). Grote naaldbomen dienen als richtpunten in het landschap en markeren de ingangen tot het park (zoals de mammoetbomen bij het herenhuis of de laan met slangenbomen) of de hoekpunten van de terrassen rond het slot (sequoia’s bij het oostelijke en levensbomen bij het westelijke terras). Veel van deze bomen zijn vanwege hun leeftijd en grootte zeer bijzonder en getuigen nog van het park in zijn oorspronkelijke vorm.

De hoofdlanen leiden naar het slot. Hier is een contrastrijke collectie van sierheesters (heideachtigen, laurier, buxus, klimop, camelia’s, rododendrons) en nog meer markante bomen (esdoorns, lindes, tamme kastanjes, rode beuken, Japanse esdoorns, tulpenbomen, allerlei dennen) te vinden. Hun vormen houden de blik van de bezoeker vast en leiden hem als vanzelf naar het slot.

De moderne plantencollecties bestaan voornamelijk uit heideachtigen. Ze weerspiegelen de plantenkeuze uit de belle époque en zijn op basis van hun bloeiperiode aangeplant: camelia’s tussen de paardenstallen en het slot, rododendrons in het westen, hortensia’s rondom het grote grasveld.

De collectie rododendronhybriden is door het “Conservatoire des Collections Végétales Spécialisées” tot ‘nationale collectie’ uitgeroepen. In totaal is hier zo’n 700 soorten te vinden. Het park telt ook een uitgebreide collectie camelia’s (650 variëteiten) en kleinere collecties die steeds weer worden uitgebreid: hortensia’s, fuchsia’s, magnolia’s, eiken, Japanse esdoorns. Naast de veelvoud aan soorten en ondersoorten is het doel van deze collecties de planten te laten zien in de vorm waarin ze van nature groeien, zonder ze te snoeien. Een groot aantal exemplaren die nog uit de ontstaanstijd van het complex stammen, zijn nog altijd aanwezig en hebben indrukwekkende afmetingen bereikt, zoals bijvoorbeeld de heideachtigen langs de “Allée de la Marquise”.

Sinds 2006 probeert men in de oorspronkelijke indeling van het park te herstellen. De basis hiervoor wordt gevormd door de standplaatsen van de honderd jaar oude planten, de vergelijking tussen de momenteel zichtbare structuur en grote parken die uit dezelfde tijd als Trévarez stammen en documenten in archieven. Met name aan het onderhoud van de lanen wordt veel aandacht besteed: twee wandelpaden – in 2010 en 2011 geopend – maken het mogelijk verschillende soorten paden, gebouwen en plantencollecties te ontdekken.

In 2014 werd de voormalige moestuin weer voor het publiek geopend. Hierbij wordt de oorspronkelijke structuur geaccentueerd en is de basisvorm van de oude moestuin duidelijk te onderscheiden. Door de bouwwerkzaamheden zijn de historische kassen met hun metalen constructies bovendien weer zichtbaar geworden.

Van het Franse ministerie voor Cultuur en Communicatie kreeg Domaine de Trévarez in 2004 het predicaat “Patrimoine du 20e siècle” (cultureel erfgoed van de twintigste eeuw) en in 2006 het predicaat“Jardin remarquable” (opmerkelijke tuin).

Adresse:
Domaine de Trévarez
29520 Saint-Goazec

Lat 48.152671 – Lon -3.806620

domaine.trevarez@cdp29.fr
www.cdp29.fr

Eigentümer: Region

Eintrittspreis: Erwachsene 7 Euro

Öffnungszeiten:
7. März bis 30. Juni und 1. September bis 11. Oktober täglich von 13.30 bis 18.30 Uhr
1. Juli bis 31. August täglich von 10.00 bis 18.30 Uhr
21. November bis 3. Januar täglich von 13.30 bis 19.00 Uhr

Kulturprogramm: Festival der Pflanzen, Kunstausstellungen, Thematische Events

Touristische Informationen:
Shop: ja
Restaurant/Café: ja
WC: ja