Het museumeiland Hombroich nodigt bezoekers uit op een zintuiglijke ontdekkingsreis door natuur en architectuur. Door een dialoog tussen natuur, kunst en architectuur symboliseert het hedendaagse park het idee van een kunstzinnig cultuurlandschap waar men “kunst parallel aan de natuur” – naar een citaat van Paul Cézanne – kan beleven. De landschapsarchitect Bernhard Korte heeft van het uitgebreide terrein één geheel gemaakt dat bestaat uit parkland, rivierlandschap en terrassen. Verharde en onverharde wegen en paden doorkruisen het rustige landschap, terwijl bruggen en looppaden de bezoeker over water en drassig terrein leiden.
De beeldhouwer Erwin Heerich creëerde elf paviljoens, elf kunstwerken die elk weer onderdak bieden aan andere kunstwerken. Bij het ontwerp van de paviljoens liet Heerich zich leiden door het concept van eenvoud en ongekunsteldheid. Hij heeft zijn gebouwen op harmonieuze wijze aangepast aan het rivierlandschap rond de Nederrijn. De architectuur voegt zich harmonieus in het landschap, als sculpturen waarin men binnenloopt. De stand van de zon en het jaargetijde zorgen voor een mooi, afwisselend lichtspel, waarbij natuur en architectuur om beurten de bovenhand krijgen.
De oorsprong van het huidige park gaat terug op het “Rosa Haus”, een villa uit de 19e eeuw met een tuin met strakke assen uit 1820. Statige beuken, een zomereik en een enorme moerascipres dateren nog uit de begindagen van het park.
De bezoekers aan het Museum Insel Hombroich mogen zelf kiezen waar hun prioriteit naar uitgaat: de architectuur en de daarin getoonde kunstwerken of de natuur die elk jaargetijde weer verandert.
Het museumeiland Hombroich is een landschap bij de rivier de Erft waar de natuur weer vrij spel heeft. Door een dialoog tussen natuur, kunst en architectuur symboliseert dit hedendaagse park het idee van een kunstzinnig cultuurlandschap. Het concept “kunst parallel aan de natuur” van Paul Cézanne is dit eiland op het lijf geschreven.
Het huidige museumeiland Hombroich was in de 17e eeuw nog een elementair parklandschap. Aan de rivier de Erft tussen Neuss en Grevenbroich presenteerde dit gebied met zijn bossen, weiden en water zich als veelzijdig natuurgebied te midden van oud landbouw- en akkerland.
In het dal wonen al duizenden jaren mensen. Artefacten uit het stenen tijdperk, Romeinse ruïnes en overblijfselen van terpen uit de middeleeuwen zijn nog duidelijk aanwezig als stille getuigen uit vervlogen tijden.
In 1820 ontstond in deze omgeving voor het eerst een geometrisch park toen de familie Hombroich uit Wuppertal hier een landgoed aankocht.
De vormgeving van het oude park weerspiegelt een streng axiaal ingedeeld ontwerp waarvan de assen ook buiten het terrein zichtbaar zijn als landbouwwegen. Veel van de rond het landgoed “Rosa Haus” geplante bomen zijn inmiddels uitgegroeid tot statige exemplaren, zoals een aantal prachtige beuken, een zomereik en een 35 meter hoge moerascipres met een stamomvang van wel vijf meter.
In het jaar 1984 is het romantisch verwilderde park met zijn in 1816 gebouwde villa – het eiland – aangekocht door de Düsseldorfse kunstverzamelaar Karl-Heinrich Müller met als doel zijn kunstcollectie daar aan het publiek te presenteren en zijn levensvisie te verwezenlijken.
Tussen 1984 en 1986 combineerde de landschapsarchitect Bernhard Korte verschillende delen van het uitgebreide terrein aan de Erft tot één geheel dat bestaat uit parkland, rivierlandschap en terrassen. Verharde en onverharde wegen en paden doorkruisen het rustige landschap. Bruggen en looppaden voeren de bezoeker over het wijdverbreide water, het moerassige terrein en de natte velden, vol bloemen in de zomer en vaak melancholisch nevelig in de winter. Constante verandering is het wezen van het eiland. Planten mogen hier hun vrije gang gaan. Naast berken, populieren, knotwilgen, haagbeuken, vlierbessen, meidoorns en riet strijden velden met wilde bloemen en rozen om hun plek in dit landschap. Op drassige plekken, in vijvers en in plassen gedijen dotterbloemen, zegge, waterweegbree, irissen, moerasspirea, wolfspoot, vlottende waterranonkel en egelskop. Dit is de vegetatie waaruit lang geleden het bruinkool in deze omgeving ontstond.
Rondom de vanaf 1982 tot een atelier in de stijl van een Masoerisch boerenhuis omgebouwde remise heeft de kunstenaar Anatol Herzfeld een beeldentuin met eigen werken aangelegd: een kunstenaarstuin in het park. Anatol maakte een aantal in ringformaties opgestelde werkcycli rondom zijn werkplaats en creëerde zo een tuin van ringen die tegelijkertijd meditatief en mystiek is.
Naast de lange galerie met stenen sculpturen van Erwin Heerich verbindt een brug over de Erft de hedendaagse tuin met het historische landschapspark rondom Rosa Haus. Hier is een wild woekerend paradijs met hedendaagse kunst te ontdekken. In het bos, op open plekken in het bos en tussen rododendrons, hortensia’s, witbloeiende wisteria, gele moerasiris en oeroude taxusheggen staan en liggen sculpturen verborgen in het gras.
Het ronde, beglaasde Graubner-paviljoen met zijn unieke akoestiek geleidt de blik van de bezoeker over de dicht begroeide formele tuin met zijn voorheen strenge structuren. Boven de idyllische vijver in het bos ligt het via stenen trappen bereikbare oude witte theehuis, een heerlijke schaduwrijke plek voor hete dagen.
Tussen taxusheggen en weelderig bloeiende wisteria ligt een verborgen vijver, geflankeerd door een stenen Indiase godheid. Dit is een idyllische plek, die uitnodigt tot mediteren.
De beeldhouwer en architect Erwin Heerich creëerde op het eiland en in het oude park elf paviljoens, elf kunstwerken die elk weer onderdak bieden aan andere kunstwerken. Bij het ontwerp van de paviljoens liet Heerich zich leiden door het concept van eenvoud en ongekunsteldheid, waarbij hij zijn gebouwen harmonieus heeft aangepast aan het rivierlandschap rond de Nederrijn. De architectuur voegt zich harmonieus in het landschap, als sculpturen waarin men binnenloopt . De stand van de zon en het jaargetijde zorgen voor een mooi, afwisselend lichtspel, waarbij natuur en architectuur om beurten de bovenhand krijgen. Elk gebouw is ook een klankkast voor indrukwekkende akoestische ervaringen, waardoor musici en geluidskunstenaars telkens weer tot muzikale experimenten geïnspireerd worden. De buitenmuren van de vertrekken zijn afgewerkt met ruwe, gebroken baksteen en van binnen mooi wit gepleisterd. Via grote ramen of de meestal openstaande deuren ontstaat er een dialoog tussen deze ruimtes, de natuur en het park.
In de paviljoens worden werken van Cézanne, Rembrandt, Klimt, Arp, Graubner, Fautrier, Calder, Matisse, Tadeusz, Giacometti, Schwitters en Picabia geëxposeerd, naast oude Khmer-kunst en Perzische en Chinese sculpturen.
Het principe achter Hombroich gaat uit van een zeer eenvoudige filosofie. Het uitgangspunt is de individuele waarneming van de bezoekers, die zonder enige begeleiding hun eigen indrukken mogen opdoen. Het “eiland” schrijft weinig voor, niet in de vorm van paden noch zienswijzen. De enige voorwaarde is dat men geniet van het moois en dat men wil ontdekken wat het eiland allemaal te bieden heeft.
De eetgelegenheid in de stijl van een orangerie met veel glas is het communicatieve centrum van het eiland. Op het terras vindt men hier zowel zon als schaduw. Elke bezoeker wordt hier na een verkenning van het eiland op magische wijze naartoe getrokken. De eenvoudige regionale keuken is in de entreeprijs inbegrepen.
Sinds 2000 bestaat er een stichting ter promotie van het eiland Hombroich. De stichting organiseert onder andere workshopdagen waarop vrijwilligers het park en de tuin samen bewerken.
Sinds 1995 is ook de aangrenzende raketbasis, met ruimtes waar kunstenaars, schrijvers, musici en wetenschappers kunnen wonen en werken, in het bezit van het Museum Insel Hombroich.
Het nieuwste project “Hombroich RaumOrtLabor” moet in samenwerking met gerenommeerde architecten als Raimund Abraham, Tadao Ando, Daniel Libeskind, Frei Otto en Alvaro Siza, een nieuwe vorm van stedelijk landschap vestigen. Het landschap met intensieve landbouw vlak voor Neuss moet op termijn in een semi-natuurlijk landschap met extensieve landbouw en bijzondere vormen van architectuur worden omgevormd.
Adres:
Stiftung Insel Hombroich
Minkel 2
41472 Neuss-Holzheim (NRW)
Tel.: 02182-877-4000
Email: stiftung@inselhombroich.de
Website: www.inselhombroich.de
Eigendom van:
Stiftung Insel Hombroich (Stichting Insel Hombroich)
Openingstijden:
Alle dagen
April t/m September 10:00 – 19:00
October t/m Maart 10:00 – 17:00
Evenementen en tentoonstellingen:
Zij: www.inselhombroich.de
Toeristische informatie:
- Shop: ja
- Tea Room/ Restaurant: ja
- WC: ja
- Parkeren: ja
- Zitbanken: ja
- Gemiddelde duur van het bezoek: 3-6 uur
- De hoofdpaden zijn toegankelijk voor personen met een beperking
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van Google Maps. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatie
