De in 1889 geopende Volksgarten biedt weidse grasvelden voor spel en ontspanning in een zacht gemodelleerd terrein met heuveltjes en dalen. Het optische middelpunt van dit landschappelijk vormgegeven park is een grote kanovijver waarvan de gebogen oeverlijnen allerlei inhammen vormen. Bomen en struiken zijn dusdanig op de oever geplaatst dat ze steeds weer voor een nieuw pittoresk aanzicht zorgen.
Al in de begindagen ervan gold de door de Keulse tuindirecteur Adolf Kowallek (1852-1902) ontworpen en in 1889 geopende Volksgarten als een meesterwerk van de Duitse tuinkunst.
De Volksgarten en de woonwijk eromheen konden pas worden aangelegd nadat rond 1880 de binnenste vestingring werd afgebroken. Twee elementen van de oude verdedigingswerken, de Lunet III en het Fort IV, gingen deel uitmaken van het park. De zogenoemde Orangerie, waarin zich momenteel een theater bevindt, werd in 1841 als munitieopslag gebouwd.
Al in de begindagen ervan gold de door de Keulse tuindirecteur Adolf Kowallek (1852-1902) ontworpen en in 1889 geopende Volksgarten als een meesterwerk van de Duitse tuinkunst.
De Volksgarten biedt weidse grasvelden voor spel en ontspanning in een zacht gemodelleerd terrein met heuveltjes en dalen. Het optische middelpunt van dit landschappelijk vormgegeven park is een grote kanovijver waarvan de gebogen oeverlijnen allerlei inhammen vormen. Bomen en struiken zijn dusdanig op de oever geplaatst dat ze steeds weer voor een nieuw pittoresk aanzicht zorgen.
Het park ontstond vanaf 1887 op het terrein van het van 1816 tot 1825 door de Pruisen gebouwde Fort IV, dat na de Duits-Franse oorlog als eerste vestingwerk werd opgegeven omdat het te dicht bij de stad lag. Het park was daarmee het eerste deel van de binnenste vestingring van Keulen dat tot groene gordel werd omgevormd. Er zijn nog delen van de vestinggebouwen behouden gebleven, waaronder het hoofdvestingwerk met zijn representatieve poort en de twee ronde torens, restanten van de lunet in het oostelijke deel van het park en daartussenin het restant van de in 1841 diep in de grond gebouwde munitieopslag, dat later de ‘orangerie’ werd genoemd. De sikkelvormige wanden die bescherming moesten bieden tegen explosies zijn nog goed te herkennen.
De structuur van de Volksgarten is tot de dag van vandaag gevrijwaard gebleven van grote veranderingen, hoewel esthetisch relevante delen van de tuin door ingrepen na de oorlog onherstelbaar beschadigd zijn en ondanks omvangrijke restauratiemaatregelen na 1980 verloren zijn gegaan.
Het park onderscheidt zich nog altijd door een grote variëteit aan inheemse plantensoorten. Platanen, paardenkastanjes, esdoorns, beuken en eiken vormen de basis voor de beplanting. Ze zijn in wisselende samenstellingen gegroepeerd op de kruisingen van paden geplant. De omgeving wordt verluchtigd door de in een geringer aantal tussen deze basisbomen gestrooide linden, essen, berken en iepen die lichtheid en sierlijkheid uitstralen. Als decoratieve bijzonderheden zijn op meer in het oog springende plekken op de grasvelden en vlakbij de oever exotische soorten geplant, waaronder de magnolia, de amberboom, de Perzische ijzerhoutboom, de acacia, de moseik, de moerascipres, de honingboom, de zwarte walnoot en de vleugelnoot. Er zijn zo’n 400 oudere bomen uit bossen in de Volksgarten overgeplant om zo de tuin van meet af aan het karakter van een ouder complex te verlenen.
In de aangrenzende straten rondom het park liggen veel representatieve herenhuizen die gebouwd zijn in de stijl die populair was ten tijde van de aanleg van het park of in de Jugendstil. In het voorjaar staan in de voortuinen van deze huizen veel magnolia’s prachtig te bloeien.
De Volksgarten ligt nabij de Sachsenring tussen de als laan met groenstroken in het midden uitgevoerde Volksgartenstraße en de in het zuiden parallel eraan verlopende Vorgebirgswall. Via de Volksgartenstraße, de Rolandstraße en de Teutoburgerstraße en vervolgens door het kleine Friedenspark en het Römerpark komt de bezoeker te voet in de nieuwe Rheinauehafen. Van daaruit is het o.a. mogelijk om in zuidelijke richting langs de Rijn naar Gartenstadt Marienburg en van daaruit weer verder naar de Forstbotanische Garten in Rodenkirchen te fietsen.
Aus:
Weingarten, Petra: Landschaftsgärten für Köln – Adolf Kowallek. In: Werner Adams / Joachim Bauer (Hrsg.): Vom Botanischen Garten zum Großstadtgrün – 200 Jahre Kölner Grün. Reihe: Stadtspuren. Denkmalpflege in Köln. Bd: 30. J.P. Bachem Verlag. Jahr ?
Gärten & Parks im Rheinland: Hrsg. Landschaftsverband Rheinland (LVR). 2007.
Wikipedia
Address:
Volksgarten
Volksgartenstraße 27
50677 Köln
www.stadt-koeln.de
Owner/management: City of Cologne
Opening times: Daily, all year
Admission Prices: Free entrance
Customer Services:
Café/Restaurant: yes
WC: yes
Parking: on streets
Seats and benches: yes
Accessibility: Main paths are fully accessible
Dogs: Dogs are to be kept on leash
Mit dem Laden der Karte akzeptieren Sie die Datenschutzerklärung von Google.
Mehr erfahren
