Toen de Russische tsaar Peter I, nu beter bekend als Peter de Grote, in 1704 een zomerresidentie liet bouwen, besloot hij dat er een tuin bij moest komen die even mooi zou worden als de beroemde tuinen van de Europese koningen en keizers. Dit werd de Zomertuin, de eerste keizerlijke tuin in Europese stijl in Rusland.
Met de prachtige zomerresidentie, de marmeren beelden en de hoogstandjes op het gebied van tuinarchitectuur was de tuin in het midden van de achttiende eeuw op zijn mooist. Als gevolg van de veranderende mode en verwoestende overstromingen veranderde het uiterlijk ervan vervolgens drastisch. In de negentiende eeuw waren de fonteinen en bijna alle bouwwerken verdwenen. De heggen langs de paden werden niet meer gesnoeid en de tuin veranderde langzaam in een lommerrijk wandelpark. Ook de Tweede Wereldoorlog liet zijn sporen na in de tuin. Maar ondanks al deze veranderingen is de oorspronkelijke indeling nog altijd behouden gebleven.
Momenteel maakt de Zomertuin deel uit van het Russisch Museum. In het kader van de restauratie van 2009 tot en met 2012 zijn veel van de elementen die in de tijd van tsaar Peter in de tuin aanwezig waren weer teruggebracht en de Zomertuin is weer een integraal onderdeel van het prachtige cultuurhistorische ensemble dat St. Petersburg rijk is: niet alleen van hoge culturele waarde voor de staat Rusland, maar ook een werelderfgoed.
De Zomertuin is de oudste tuin in St. Petersburg. De zomerresidentie van Peter de Grote in de nieuwe hoofdstad van Rusland werd in 1704 gebouwd op de locatie van een voormalig Zweeds herenhuis, waar de rivier de Fontanka zich van de rivier de Neva aftakt.
De tsaar heeft zelf de eerste ontwerpen voor de tuin gemaakt. Er kwamen drie hoofdpaden vanuit de Neva naar het midden van de tuin. Deze werden doorsneden door andere paden waardoor een rechthoekig netwerk ontstond. Het paleis bevond zich in de hoek van de tuin, nabij het water.
In het gedeelte van de tuin dicht bij de Neva, dat ook wel wordt aangeduid als de Eerste Zomertuin, liet Peter de Grote standbeelden van Italiaans marmer plaatsen.
In het midden van de Eerste Zomertuin bevonden zich vier bosschages: de “gekruiste galerij” als symbool van soevereiniteit in de vorm van de Andreevski-vlag, de “menagerievijver” met een prieeltje als plek om ongestoord na te denken, de “vogeltuin” met zijn volières en een vogelpaviljoen en de “Franse parterre”. Langs de Zwanengracht lag de “grote parterre”.
Het tweede, zuidelijke gedeelte van de tuin telde onder andere een moestuin, kassen, fruitbomen en een vijver. Er was een doolhof van paden en open plekken, omzoomd met gesnoeide struiken. De fontein was versierd met figuren uit de fabels van Aesopus.
Peter de Grote, die gek was op waterspelen, liet allerlei fonteinen in de Zomertuin aanleggen. Ze lagen onder andere aan de centrale allée, in de bosschages en midden in de karpervijver.
In de achttiende eeuw bevonden er zich naast het Zomerpaleis ook nog andere bouwwerken in de tuin: galerijen langs de Neva, een grot, sierkassen, technische en administratiegebouwen.
Helaas richtte een overstroming in 1777 enorme schade aan in de tuin. De meeste gebouwen en fonteinen werden hierbij onherstelbaar vernield.
In de tweede helft van de achttiende eeuw vonden er echter ook verbeteringen aan de tuin plaats. Het Neva-talud werd eindelijk voltooid en de tuin werd met een elegant hekwerk van de weg afgescheiden. Dit smeedwerk is een architectonisch meesterstuk. De indrukwekkende monumentaliteit ervan gaat op wonderbaarlijke wijze samen met lichtheid, eenvoud en sierlijkheid. Deze indrukwekkende constructie van 230 meter lang die op 36 machtige granieten zuilen rust, werd niet alleen het grootste pronkstuk van de Zomertuin, maar ook een van de belangrijkste bezienswaardigheden van St. Petersburg.
In 1824 trad de Neva opnieuw buiten haar oevers en overstroomde de tuin wederom. Het herstel nam dit maal zo’n drie jaar in beslag. De oude indeling bleef behouden, maar later, in 1826, herbouwde de architect Carlo Rossi de “oude grot” tot het koffiehuispaviljoen. In die tijd werden er ook nieuwe bouwwerken naar ontwerpen van Ludwig Charlemagne – Baudet gebouwd: een houten theehuis en een ijzeren hek in het zuidelijke deel van de tuin. In 1839 werd er een porfieren vaas, een cadeau van de koning van Zweden, bij de zuidelijke ingang geplaatst.
In 1855 werd in de voormalige Franse bosschage een monument opgericht voor Ivan Krylov, de bekendste fabelschrijver van Rusland. Op het voetstuk van dit monument zijn allerlei figuren uit zijn fabels afgebeeld.
In de negentiende eeuw was de Zomertuin een populaire wandelbestemming voor de inwoners van St. Petersburg.
In 1934 kreeg de Zomertuin met zijn collectie marmeren beelden en de zomerresidentie van Peter de Grote de status van museum.
In de twintigste eeuw werden er allerlei initiatieven voor het restaureren van de tuin opgestart, maar geen daarvan werd echt afgerond. Sinds 2004, toen de Zomertuin deel ging uitmaken van het Russisch Museum, zijn de restauratiewerkzaamheden hervat. Na drie jaar restaureren was de oorspronkelijke indeling zoals Peter de Grote die had voorgesteld weer intact; er werden vier bosschages hersteld, evenals de kleine oranjerie, de rode tuin, acht fonteinen en hoge trellisschermen als achtergrond voor de marmeren beelden.
De Zomertuin dankt zijn roem ook deels aan het feit dat hier de eerste collectie seculaire beeldhouwkunst in Rusland tentoongesteld werd. Peter de Grote liet deze samenstellen zodat zijn volgelingen er van konden leren. De meeste van deze beelden werden eind zeventiende, begin achttiende eeuw gemaakt door beeldhouwers uit Venetië. In 1739 stonden er meer dan 200 beelden in de tuin; bij de laatste telling in 2009 waren er daar nog maar 92 van overgebleven. Aan het begin van de eenentwintigste eeuw werd vastgesteld dat het marmer van de beelden, die bijna 300 jaar buiten hadden gestaan, onherstelbaar was aangetast en daarom werd gaandeweg de restauratiewerkzaamheden besloten de oorspronkelijke marmeren beelden door replica’s te vervangen. Een aantal van de gerestaureerde oorspronkelijke beelden is nu te zien in het Sint-Michaelskasteel in het Russisch Museum.
Zomertuin Sint-Petersburg
Kutuzov Embankment 2
191186 St. Petersburg
Rusland
Het park ligt op een eiland tussen de rivieren de Neva en Fontanka en het zwanenkanaal.
igardensrm@gmail.com
www.rusmuseum.ru; www.igardens.ru
Eigenaar: Russisch staatsmuseum
Toegangsprijs: gratis toegang
Openingstijden:
Zomerseizoen van mei tot september: elke dag, behalve dinsdag, van 10 tot 22 uur Winterseizoen van oktober tot maart: dagelijks, behalve dinsdag, van 10 tot 20 uur. In april is het park gesloten.
Rondleidingen alleen in het Russisch: mei tot september: tel .: +7 (812) 3140374
Botanische excursies naar de Rode Tuin,
van juni tot september, maandag, woensdag en donderdag, om 12.00 en 15.00;
Zondag 14.00 en 16.00 uur
Cultureel programma en tentoonstellingen: www.igardens.ru
Toeristische informatie:
Winkel: In het theehuis
Musea: Zomerpaleis van Peter de Grote
Museum voor Archeologie in het Duiventil Paviljoen
Restaurant / café: in het koffiehuis, in het theehuis en in de serre. Alleen open in de zomer.
WC: op het erf en in de buurt van de cafés
Parkeren: Er zijn geen parkeerplaatsen beschikbaar.
Verdere informatie over het park:
Plattegrond / Tuinplan: Download PDF
Tekenen op de planten: In de rode tuin
Banken in het park: ja
Barrièrevrije toegang: de hoofdpaden zijn toegankelijk voor bezoekers met beperkte mobiliteit.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van Google Maps. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatie
